Ո'չ օրենք կա, ո'չ հոգի, խաղից դուրս են ամենը, կա ՞ մեկը, որ ամոքի, անբարեհույս մեր գենը: Գուցե դու՞ ես այդ մեկը, բայց լուր չունես տակավին, ուրիշ ո՞վ կա, ո'չ մեկը` անապատ է ամայի:   Աշխարհն իր շուրջն է դառնում, դիցուք` մարդ ես դու մի քիչ, փակվել ես քո տակառում խիղճդ խաղաղ ու հանգիստ:   Փոքրացել ես ու մտել, խփվում ես չորս պատերիդ, քո մեջ այդ ի՞նչ ես գտել, այդքան ջերմ ու մտերիմ:

Ե'լ, էլ հերի'ք մրափես, ո'չ խլուրդ ես, ո'չ հավկուր, տե'ս թե ինչպես են լափել շրջակայքը` մաս-մաքուր:   Ոտատեղ իսկ չեն թողել, որ ծնրադիր աղոթես, ողբաս բախտը քո դժխեմ ու աշխարհը նզովես:   Մնա քո մեջ, մի' շեղվիր, և մի' փորձիր ընկալվել, ինքդ քո մեջ անթեղվի’ր, կանթեղվելու չկա բեմ:   Ո'չ օրենք կա, ո'չ հոգի, խաղից դուրս են ամենը, ֆուտբո՞լ է սա…, դե չոքի'ր, երբ ջարդում են ոտքերը: