ԵԹԵՐ

Տիեզերական գաղտնարան`

                        հրաշքների զարդատուփ,

քեզ այդ ո՞վ է հորինել

                        այդքան բաց և այդքան խուփ.

ո'չ վերև կա, ո'չ ներքև,

ո'չ իսկ կենտրոն ծանրության,

ա'րդ, որտե՞ղ է զետեղվել

                        հիմնաքարդ շինության:

Առեղծված ես, որ չունի

ո'չ լուծմունք, ո'չ ապացույց,

վարկածների խաչուղի`

                        հավիտյանս անմատույց :   

Մենք, որ ապրում ենք այստեղ`

                        զնդանում այս հարկադիր,

միշտ քո լույսին ակնդետ,

քո կոչնակին ունկնդիր,

հիմնաքարն ենք գուցե այն,

որ թրծվում է ու հղկվում`

շաղափվելով շարունակ

                        գնդաձև իր պատյանում,

և սեղմվելով ինքն իր մեջ`

խտանյութն այս հազվագյուտ

վերածում է սնամեջ

                        փորձանոթի հողանյութ:

Մեր հաշվին ես օրեցօր

                        ընդարձակվում շարունակ,

արտահեղվում նորիցնոր`

                        պարունակ առ պարունակ:

Մենք կորչում ենք, սակայն դու

                        հորինվում ես վերստին,  

կլանելով մակաբույծ                        

                        մեր ավիշը կաթնծիր:

Մեր երկուսին շաղկապող

                        մի մալուխ կա զանգվածեղ,

աներևույթ շոշափող,

                        զոր կոչի ԵԹԵՐ:

Գաղտնաբառն այս մոգական`     

                        հնում միտք էր ու ոգի,           

հաղորդակ էր բացազատ`

                        տիեզերական կապուղի,     

բայց դարձել է անթափանց

                        պատ ու պատնեշ մշտագոց,  

թափոնների գերեզման`

տիեզերական աղբանոց :

Խոր վիրապն է մեզ նետել`

                        Սանդարամետն անիծյալ,

հանել երկինք` զգետնել

                        այժմ, միշտ և հավիտյան: