Քեզ համար սուրբ է խորհուրդը կյանքի,
մենք սրբացնում ենք խորհուրդը մահվան,
մահը քեզ համար հատույց է անգին,
մենք կյանքն անհատույց դնում ենք գրավ:

Դու արարել ես երկինք ու երկիր,
բայց սխալվել ես մի հարցում վստահ,
այն, որ երկուսի միջև ուղեկից
կապարարներին կարգել ես հրեշտակ:

Անձրև’ կարգեիր մեր ու քո միջև,
մեր ու մեր միջև կարգեիր դու քեզ,
մե’զ ձեռնադրեիր տերուտնօրեն
աշխարհի փառքի ու անձիդ միջև:

Պարտադրեցի'ր դու մեզ ազատ կամք,
կամքն այդ պտտվեց ի շրջանս յուր,
կյանքը դարձավ կայք, ապրելը` ապրանք,
և քո ողջ ջանքը դարձավ ապարդյուն:

Գայթակղությամբ գործը պսակվեց,
մեղսակցությունը հաջորդեց մեղքին,
դու չքմեղացար և, ահա, փակվեց
շղթան բանիբուն` ամենավերջին:

Կանգ առ, ուրեմն, Ժամ է իսկապես,
որ ով ում հասնի` գցի մեղքի տակ,
ասածս հանկարծ լուրջ բան չկարծես,
այլ մի անհասցե, անանուն կատակ:

Եվ առհասարակ իմացած լինես,
քո կատակներն էլ մենք չենք հասկանում,
մեղքը, տեր աստված, քոնն է, թերևս,
որ, ինչպես հարկն է, մեզ չես ծառայում:

Մեզ ըստ պատկերի քո արարելով,
դու քեզ դրել ես կրկնամեղքի տակ,
ստեղծեիր մեզ մե’ր իսկ պատկերով`
կլինեինք մենք անմեղսագիտակ: